In deze zaak (ECLI:NL:CRVB:2022:769) is een werknemer in beroep gegaan tegen de toewijzing van een bekortingsverzoek van zijn werkgever (gemeente) om de loonsanctie te bekorten. De gemeente heeft, nadat de werknemer een spoor II traject is gestart en (waar mogelijk) had afgerond, een bekortingsverzoek ingediend bij het UWV om de loonsanctie van 52 weken te bekorten. Dit bekortingsverzoek is door het UWV toegewezen. De WIA-aanvraag van werknemer is zodoende in behandeling genomen en aan de werknemer is een IVA-uitkering toegekend. Voor de meeste werknemers zou daarmee de kous af zijn, maar niet voor de werknemer in deze kwestie...
Rechtbank: geen procesbelang
De werknemer maakt (zonder resultaat) bezwaar tegen de toewijzing van het bekortingsverzoek. Na de ongegrondverklaring van zijn bezwaar stelt werknemer beroep in tegen de beslissing op bezwaar van het UWV. In beroep oordeelt de rechtbank dat het beroep van de werknemer niet-ontvankelijk is, omdat aan werknemer inmiddels een IVA-uitkering is toegekend, waardoor verdere re-integratie onmogelijk is geworden. Volgens de rechtbank heeft de werknemer daarom geen procesbelang meer (het ingestelde beroep heeft geen feitelijke betekenis meer).
Standpunt werknemer bij de Raad: toewijzing van het bekortingsverzoek is disproportioneel en heeft buitensporig schadelijke maatschappelijke gevolgen.
De werknemer stelt bij de Raad (opnieuw) dat hij een procesbelang (financieel en principieel) heeft bij een inhoudelijke beoordeling van de re-integratie inspanningen van zijn werkgever. Hij heeft immers schade geleden (en lijdt nog steeds schade) als gevolg van het leed dat hem zou zijn aangedaan door werkgever. De werknemer verwijst daarbij naar de toeslagenaffaire: er wordt niet naar hem geluisterd door het UWV en de beoordeling van de rechtbank gaat voorbij aan de "aangetoonde disproportioneel en buitensporig schadelijke maatschappelijke gevolgen" als gevolg van het toegewezen bekortingsverzoek.
Het UWV vindt dat de werknemer geen procesbelang heeft bij het beroep tegen de toewijzing van het bekortingsverzoek. Immers, het UWV hoeft bij een bekortingsverzoek alleen te toetsen of de tekortkomingen in voldoende mate zijn hersteld door de gemeente. Er wordt niet nogmaals een volledige beoordeling verricht naar de re-integratie inspanningen van de werkgever tijdens de wachttijd.
De Raad over het procesbelang: er is sprake van (voldoende) procesbelang indien het resultaat dat de indiener van een bezwaar- of beroepschrift met het maken van bezwaar of het indienen van (hoger) beroep nastreeft, daadwerkelijk kan worden bereikt en het realiseren van dat resultaat voor deze indiener feitelijk betekenis kan hebben. Het hebben van een louter formeel of principieel belang is onvoldoende voor het aannemen van (voldoende) procesbelang.
Volgens de Raad kan de werknemer i.c. met zijn beroep tegen het bekortingsverzoek daadwerkelijk bewerkstelligen dat de loondoorbetalingsverplichting voortduurt, dit voor hem feitelijke betekenis kan hebben en dat hij daarom een procesbelang heeft. Bovendien doet het feit dat aan hem een IVA-uitkering is toegekend niets aan af aan het procesbelang. Om die reden heeft de rechtbank het beroep van werknemer ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard.
Helaas maakt dit voor de werknemer geen verschil: de Raad vindt namelijk dat het bekortingsverzoek terecht is toegewezen door het UWV. De werkgever heeft al het mogelijke gedaan om werknemer tijdens de loonsanctie te re-integreren en dus zijn de tekortkomingen door de gemeente voldoende hersteld. De werknemer krijgt nog wel zijn reiskosten en griffierecht vergoed, maar kan dus niet (langer) aanspraak maken op loondoorbetaling van de gemeente.
De slotsom is dat de werknemer een procesbelang kan hebben bij een bekortingsverzoek, óók als aan de werknemer een IVA-uitkering is toegekend. De werknemer zou namelijk met het beroep kunnen bereiken dat een verlengde loondoorbetalingsverplichting wordt opgelegd en deze zou mogelijk hoger kunnen zijn dan de 75% IVA-uitkering.
